8. I love you baby. Do not waste it. And so you will always fill my whole heart.

Najdłuższy rozdział, który do tej pory napisałam *^*

Dedykuję ten rozdział Weronice Łacheckiej!

*Bella Thorne*

Zapłakana rzuciłam się na łóżko. Jak on mógł!? Jak?
Myślałam, że mnie kocha. Jednak dla niego liczyła się tylko ta przeklęta Laura. Jednak z nią to ja nie mam szans.
Co teraz oznacza życie?
Miłość?
Przyjaźń?
Nienawiść?
A może nic nie oznacza?
Tak, życie to nic.
A czemu się nad sobą pastwię? To tylko przypadkowy debil. Nie ma sensu nad nim tyle myśleć. Tylko marnuję swój cenny, a nawet bardzo cenny czas. Hah, dzwonek na pierwszą normalną lekcję w tym semestrze. Zgaduję... Lekcja organizacyjna czy zwykła? Pewnie matma. 
Otrząsnęłam się, wyszłam z pokoju, biorąc zeszyt i długopis. Pewnie będą teraz przydatne. Zbiegłam po schodach. Trochę zajęło mi szukanie klasy numer dziewiętnaście. Trochę ich szczerze powiedziawszy to było.

*Ross Lynch*

Gdy tylko odnalazłem klasę, zająłem wolne miejsce z tyłu. Na samym tyle. Tam zawsze było najbardziej bezpiecznie. Laura weszła zaraz po mnie. Udawałem, że jej nie widzę, położyłem zeszyt na ławce. Jednak ona nie usiadła obok mnie, tylko z jakąś blondynką. Nawet ładna. Nie, Ross, przestań. Teraz jest Laura. Nie obchodzi cię ta nieznajoma - jak miło czasem porozmawiać z samym sobą.
Nie zauważyłem, jak obok mnie usiadł Austin.
- Hej - usłyszałem od niego. - o czym tak myślisz?
- A nad swoim losem - zaśmiałem się lekko.
 W tej samej chwili nauczycielka weszła do klasy. Tak, potworna nuda, czas zacząć. Już samo 'dzień dobry' było nudne jak nie wiem.
- Dzisiaj lekcja organizacyjna - wyjaśniła z grymasem na twarzy nauczycielka.
Sam wyraz jej twarzy mówił 'hej, gryzę' czy coś takiego. Wygląda jak kryminalistka - zaśmiałem się w duchu.
- Ross - usłyszałem jak Austin do mnie mówi - jak myślisz?
- Ale o czym? - zmarszczyłem brwi.
- O planie godzin - wywrócił oczami.
- Jeszcze na niego nawet nie patrzyłem.
Brunet podał mi poszarpany skrawek papieru. Przeważała muzyka. A jak inaczej? Nie umiałem oceniać niczego, czy jest to dobre czy złe. To jak mam ocenić plan?
- Iiii? - zaśmiał się brunet.

*Riker Lynch*

Popatrzyłem na zegar. Minęła już zaledwie połowa dnia - 13.17. Teraz tylko czekać do 19.30. Umówiłem się z niewiastą o imieniu Vanessa. Hah, może być ciekawie.
- Riker - usłyszałem za sobą głos Rydel.
- Co się stało? - zapytałem zdziwiony. Była dość smutna.
- Boję się o zespół. Myślałam nad tym z Rocky'im i chyba... emm... jakby go zawiesimy.
- Dlaczego!? - wykrzyknąłem.
- Coraz mniej osób kupuje płyty. Media ogólnie o nas nie piszą. Zespół zaznał końca - usłyszałem głos Rocky'ego, gdy schodził po schodach.
Byłem zawiedziony. Ogólnie nie za bardzo wiedziałem co to znaczy 'zawiesić'. Chyba chcieli użyć słowa 'usunąć' czy coś w tym stylu.

***

Nie wiedziałem co mam ubrać na spotkanie, a tak naprawdę to randkę z Vanessą. W co ona będzie ubrana? Nie mogę przesadzić z tą... no... jak to się mówi... elegancją? Tak to się mówi? Gdzie jest słownik? Hah, o czym ja rozmyślam... Zaśmiałem się cicho z siebie. Ciekawe skąd się biorą we mnie takie myśli... Boże, skupię się teraz nad tym co mam ubrać. Tak, tak będzie najlepiej. Zajrzałem do szafy. No, trudny wybór...

 

*Laura Marano*

 

Ross co chwilę na mnie spoglądał. Nie wiedziałam co robić. Nie wiedziałam czy naprawdę jestem w nim zakochana - nie chcę tutaj nikogo ranić. Może mam mu powiedzieć, że potrzebuję... czasu? Nie, to będzie głupie. Też tak samo będzie głupio brzmieć. I co sobie o mnie pomyśli? Po prostu nic mu nie powiem... tak.
Zobaczyłam jak na ziemi leży papier zwinięty w kulkę, a Ross się we mnie wgapia.
- Przeczytaj - usłyszałam od niego.
Wzięłam papier po czym go rozwinęłam.
''Spotkajmy się po szkole w parku.''

*Vanessa Marano*

Otworzyłam szafę. Kompletnie nie miałam pojęcia co ubrać. Zadzwonię do Riker'a. Hah, głupia ja. Jednak to zrobię.
Chwyciłam telefon i wykręciłam numer do Lynch'ów. Na szczęście odebrał Riker:
- Halo? Van?
- Hej, może to głupie... ale... nie wiem w co się ubrać.
- Ja mam ten sam kłopot.
Można było wyczuć, że się teraz uśmiecha.
- Halo? Riker? - zmarszczyłam brwi.
- Jestem, jestem.
- To jak? Bardziej elegancko czy emmm... bardziej codziennie?
- Jak tobie lepiej - westchnął.
- To codziennie. Oczywiście jeśli tobie będzie dobrze.
- Przystosuję się do ciebie.
- To tak samo ja mogę się przystosować...
- Zostajemy przy twoim. Na codziennie.
- Okej. Pa.
Po tych słowach rozłączyłam się i zaczęłam się ubierać. Wybrałam taki zestawik:

Teraz tylko czekać aż przyjdzie Riker…

*Ross Lynch*

Laura uśmiechnęła się do mnie.

To dobry znak… chyba.

Odwzajemniłem uśmiech. Chciałem… sam nie wiedziałem o tym co w tej chwili pragnę. Chyba nawet niczego. 

Kompletnie niczego.

Gdy lekcja się skończyła, a potem wszystkie inne szybko przeleciały, udałem się do parku - do umówionego miejsca. 

Laura siedziała na ławce i coś robiła na telefonie. 

Tja, chyba jak zawsze...

Gdy mnie zobaczyła, uśmiechnęła się oraz odłożyła smartfona. 

- Hej - przywitałem się. 

- Cześć - odparła z lekkim uśmiechem. 

Usiadłem na ławce.

Jakby jej to powiedzieć? Nie kocham cię już? Tsa, jak głupio to będzie brzmiało... A może... Nie. 

- Ross? - uśmiechnęła się do mnie - o czym myślisz?

Dlaczego  w s z y s c y  muszą się o to mnie pytać!? Jakby nie mieli o co innego…

- O niczym - burknąłem. 

- Czy napewno wszystko dobrze? - zmarszczyła brwi.

- Jak najbardziej.

- Mhhh - usłyszałem od niej.

- Musimy się rozstać - walnąłem prosto z mostu - przez szkołę. Oboje musimy się na niej skupić.

Odbiegła. 

Ona jest żałosna...

Ruszyłem w stronę klubu tanecznego. Bez problemu ochroniarz mnie wpuścił. 

Wszędzie rozlegała się muzyka. Usiadłem przy wolnym stoliku.

- Co taki seksowny chłopak jak ty nie tańczy tylko pije piwo? - usłyszałem od jakiejś dziewczyny. 

Odwróciłem się.

Teraz mogę sobie chwilę foflirtować. 

Zrobiłem uwodzicielski uśmiech. 

Zaraz… czy to nie jest ta Maia!?

- Jak masz na imię? - zapytałem wstając i przybliżając się do niej.

- Maia - uśmiechnęła się.

Miała na sobie obcisłe, krótkie shorty i bluzkę, odkrywającą brzuch. 

I tak jej widać wszystko pod tym.

Rzeczywiście - przez bluzkę prześwitywał biustonosz, a przez to był widoczny kawałek piersi.

A ona dobrze o tym wie.

- Czy ty przypadkiem nie jesteś Ross? Najseksowniejszy chłopak w szkole? - zaśmiała się.

- No bez przesady - Odwzajemniłem uśmiech.

- Wszystkie dziewczyny na ciebie lecą - zaczęła się bawić moją bluzką - w tym gronie jestem ja.

- Tak? - zaśmiałem się. 

Przycisnąłem ją do siebie, aby nasze ciała przylegały do siebie.

- Jak miło, że też lecę na najseksowniejszą dziewczynę w szkole - uśmiechnąłem się po czym zacząłem całować jej usta. 

Maia przyciągnęła mnie jeszcze bardziej do siebie.

- Kochasz mnie? - zapytała robiąc oczka 'grzecznej dziewczynki'.

- A czy ty kochasz mnie? - ponownie pocałowałem jej usta. 

- Oczywiście - zaśmiała się.

Tym razem ona pocałowała mnie. I tak to trwało nie wiadomo ile - ona namiętnie mnie całowała, a ja tak samo oddawałem pocałunki. W końcu zaczęło się ściemniać.

- Muszę już iść - próbowałem przekrzyczeć muzykę.

- To ja też pójdę - uśmiechnęła się.

Poszliśmy w ciemnościach.

- Tylko o niczym Laurze i Belli nie mów - odparłem z uśmiechem.

- Dlaczego?

- Obraziłyby się na ciebie - stanąłem przed nią i znowu ją pocałowałem. 

Dziwne, ale nie czułem do niej tego samego, co to Laury.

Kochasz ją - próbowałem sobie wmówić.

Dalej szliśmy w ciszy. Szkoda, że trzeba tam wrócić o dwudziestej drugiej. Popatrzyłem na zegarek. 

Dopiero dwudziesta. 

- Może jeszcze gdzieś się urwiemy? - usłyszałem od Mai.

Miałem ją zapytać o to samo...

======

Hej! Jak się podobał ten rozdział? (:

Szczerze - łapka mnie boli od pisania. Pulsuje z bólu o:

Zauważyłam, że wszystkie blogi mają coraz mniej komentarzy podczas roku szkolnego. Prosiłabym aby każdy, kto tutaj był napisał nawet przy anonimowym coś w stylu 'Super'. Dla was to chwila, a dla mnie to uśmiech i chęć do kontynuowania tej historii. Pewnie to co teraz piszę, w niczym nie pomoże, ale zawsze warto próbować. 

Rozdział jak jest napisane na samej górze, dedykuję Weronice Łacheckiej ;3

Pozdrawiam i proszę o komentarze!